Contrasten & Clusterbommen
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Marit
03 Augustus 2009 | Laos, Vientiane
Het laatste berichtje alweer vanuit Laos! Morgen vertrekken we richting Bangkok: Over de Friendship Bridge en dan met de nachttrein.
Maar voor dat zover is, wil ik jullie nog even vertellen over een aantal dingen die heel erg indruk op ons gemaakt hebben.
Allereerst, het feit dat Laos een eigenlijk onbeschrijflijke indruk op mij/ons maakt. Het land is zoveel armer dan je in eerste instantie beseft. Niet dat je hongerbuiken of daklozen in grote getalen ziet, maar als je kijkt naar hoe anders de levens van de mensen hier zijn.
Bijvoorbeeld de meiden van mijn leeftijd, die op de markt fruitshakes verkopen. Zij zitten er elke dag. Elke dag! En nee, dit is geen vakantiebaantje, want momenteel is het hier gewoon schooltijd.
Of de 30-jarige dochter van een Guest House- en Eettent-eigenaresse, die in Luang Prabang elke dag op de bank bij de ingang lag, ongeacht op welk tijdstip je er kwam.
Of de jongens en meiden die je ziet terwijl je door de bergen rijdt. Midden op de ochtend: Niet op school, maar op de grond zittend langs hun huis dat op palen staat, gemaakt is van bamboe en waar ze slechts 1 kamer hebben.
Zo zijn er nog veel meer situaties, die bijna aan je voorbij zouden gaan als je er niet heel bewust naar kijkt.
Het andere is het COPE-project dat we vandaag bezocht hebben. Werkelijk waar een heel mooi project. (Voor uitgebreide info zie www.copelaos.org) Hier worden slachtoffers van onder andere polio, lepra en clusterbommen opgevangen en verzorgd. Aangezien deze arme mensen vaak zelf geen medische hulp kunnen betalen, krijgen ze via dit project kosteloos medische verzorging, protheses, voedsel en rehabilitatiemogelijkheden. Dit kan gedaan worden dankzij vrije donaties die door buitenstaanders aan het project gegeven worden. Erg mooi werk wordt daar gedaan.
Ook de rondleiding in het Visitor Centre maakte erge indruk. Vaak hebben we gehoord over de Vietnam-oorlog, maar we wisten niet dat ook Laos in die tijd heel hard is getroffen door de Amerikanen. Ondanks een vedrag is het land gebombardeerd. Negen jaar lang, vlogen er elke acht minuten bommenwerpers het land over. Met clusterbommen wel te verstaan; uit 1 bom komen 350 kleinere bommen, die vaak niet meteen afgaan. Hierdoor liggen er momenteel nog zo'n 80 miljoen 'bombies' in Laos, waar elk jaar 300 mensen slachtoffer van worden. Ze verliezen armen, benen, ogen.. of zelfs hun hele leven.
Het ernstige is ook nog dat grote metaalbedrijven veel geld betalen voor de overblijfselen van die bommen, omdat het materiaal goed bruikbaar is. Om deze reden gaan veel arme mensen, en vooral kleine kinderen, de gevaarlijke wouden in om dit spul te zoeken. Een goede 'buit' kan namelijk eten voor 2-3 maanden betekenen. Helaas, zijn ze zich niet bewust van de gevolgen die het kan hebben.. en loopt het door slechte werkwijze vaak verschrikkelijk af.
Niet alleen maar 'happy times' in Laos dus. Het land lijdt behoorlijk onder dit soort dingen. Maar gelukkig zijn de mensen hier ook positief en willen ze er vooral iets van maken. Het COPE-project (nogmaals: www.copelaos.org) helpt hier enorm aan mij en wij zijn erg dankbaar dat we dat hebben mogen zien.
Groetjes, de Looijerkes
Maar voor dat zover is, wil ik jullie nog even vertellen over een aantal dingen die heel erg indruk op ons gemaakt hebben.
Allereerst, het feit dat Laos een eigenlijk onbeschrijflijke indruk op mij/ons maakt. Het land is zoveel armer dan je in eerste instantie beseft. Niet dat je hongerbuiken of daklozen in grote getalen ziet, maar als je kijkt naar hoe anders de levens van de mensen hier zijn.
Bijvoorbeeld de meiden van mijn leeftijd, die op de markt fruitshakes verkopen. Zij zitten er elke dag. Elke dag! En nee, dit is geen vakantiebaantje, want momenteel is het hier gewoon schooltijd.
Of de 30-jarige dochter van een Guest House- en Eettent-eigenaresse, die in Luang Prabang elke dag op de bank bij de ingang lag, ongeacht op welk tijdstip je er kwam.
Of de jongens en meiden die je ziet terwijl je door de bergen rijdt. Midden op de ochtend: Niet op school, maar op de grond zittend langs hun huis dat op palen staat, gemaakt is van bamboe en waar ze slechts 1 kamer hebben.
Zo zijn er nog veel meer situaties, die bijna aan je voorbij zouden gaan als je er niet heel bewust naar kijkt.
Het andere is het COPE-project dat we vandaag bezocht hebben. Werkelijk waar een heel mooi project. (Voor uitgebreide info zie www.copelaos.org) Hier worden slachtoffers van onder andere polio, lepra en clusterbommen opgevangen en verzorgd. Aangezien deze arme mensen vaak zelf geen medische hulp kunnen betalen, krijgen ze via dit project kosteloos medische verzorging, protheses, voedsel en rehabilitatiemogelijkheden. Dit kan gedaan worden dankzij vrije donaties die door buitenstaanders aan het project gegeven worden. Erg mooi werk wordt daar gedaan.
Ook de rondleiding in het Visitor Centre maakte erge indruk. Vaak hebben we gehoord over de Vietnam-oorlog, maar we wisten niet dat ook Laos in die tijd heel hard is getroffen door de Amerikanen. Ondanks een vedrag is het land gebombardeerd. Negen jaar lang, vlogen er elke acht minuten bommenwerpers het land over. Met clusterbommen wel te verstaan; uit 1 bom komen 350 kleinere bommen, die vaak niet meteen afgaan. Hierdoor liggen er momenteel nog zo'n 80 miljoen 'bombies' in Laos, waar elk jaar 300 mensen slachtoffer van worden. Ze verliezen armen, benen, ogen.. of zelfs hun hele leven.
Het ernstige is ook nog dat grote metaalbedrijven veel geld betalen voor de overblijfselen van die bommen, omdat het materiaal goed bruikbaar is. Om deze reden gaan veel arme mensen, en vooral kleine kinderen, de gevaarlijke wouden in om dit spul te zoeken. Een goede 'buit' kan namelijk eten voor 2-3 maanden betekenen. Helaas, zijn ze zich niet bewust van de gevolgen die het kan hebben.. en loopt het door slechte werkwijze vaak verschrikkelijk af.
Niet alleen maar 'happy times' in Laos dus. Het land lijdt behoorlijk onder dit soort dingen. Maar gelukkig zijn de mensen hier ook positief en willen ze er vooral iets van maken. Het COPE-project (nogmaals: www.copelaos.org) helpt hier enorm aan mij en wij zijn erg dankbaar dat we dat hebben mogen zien.
Groetjes, de Looijerkes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
